Dziękuję za te wyjaśnienia oznaczeń.
Fajnie, że zmieniłeś u siebie elektronikę, bo oryginalna była słabej jakości.

Shalom!
Powoli, ale regularnie staram się coś robić przy moich modelach. W niedługim więc czasie będą zdjęcia w innych wątkach. Robiąc Panterę miałem postanowienie, że cisnę ja do końca nie ruszając innych rzeczy. Teraz mam chyba efekt odbicia, bo w zależności od nastroju dłubię przy Merkavie, albo przy Abramsie, a czasem i przy Tygrysie. Na dodatek w głowie i wszędzie mam już wyryty kolejny projekt
Ad rem. Zrobiłem przód kadłuba w Rydwanie. Dzięki Mateuszowi, który narysował przednie rogi, udało się znaleźć firmę, która je wycięła z aluminium. Skutkiem tego udało się je zrobić uchylne. Fajnie pracują w mocno nierównym terenie.
Tablice rejestracyjną narysował i wydrukował Kaczor. Chłopaki -DZIĘKI WIELKIE za pomoc.
Poniżej foty przodka Mery.

Fajnie!

_________________
Pozdrawiam
Krzysztof Kaczorowski

Teraz będzie niezniszczalne

Fajny model, zazdraszczam bo zawsze mi się Rydwan podobał

Co do zawiechy to ona jest ultraprosta, czyli wahacze wleczone. Amortyzowane to jest takim zespołem tłumiącym gdzie mamy dwie sprężyny jedną główną drugą zapasową spięte talerzykowymi jarzmami i wewnętrznym prowadnikiem teleskopowym. Gdy jedna sprężyna pęknie to zawiecha jeszcze jakoś działa ale oczywiście tylko na tyle aby co nieco dociskać wahacz do podłoża. Dzięki temu można jakiś czas jechać dalej, jest to efekt projektu pojazdu który miał być bezpieczny i pozwolić na wycofanie z pola walki nawet po uszkodzeniu. Wspomniany prowadnik teleskopowy stabilizuje położenie sprężyn i nie pozwala całemu zespołowi się rozsypać ponieważ ogranicza on maksymalną długość nienaprężonych masą pojazdu zespołów tłumiących. Ten prowadnik teleskopowy nie jest raczej amortyzatorem, bo amor który byłby wstanie wytłumić ruch zawieszenia przy tej masie pojazdu były znacznie większy jak średnica zewnętrzna sprężyny głównej. Zamiast amora mamy na zewnątrz "shock absorber" czyli taki elastyczny hydrauliczny zderzak który wyhamowuje trochę wahacz i zapobiega gwałtownym zatrzymaniom, czyli uderzeniom o sztywny zderzak wahacza. Czołg się tak nie tłucze i mechanizm mniej się zużywa. Co do sprężyn, to się nie wybaczają tak jaj w modelu ponieważ ich czopy osadcze na wspomnianych talerzykach nie są tak długie jak w modelu i mają wysokość najwyżej grubości jednego zwoju sprężyny. Sprężyny nie wypadną bo wspomniany prowadnik teleskopowy spina to w całość a sam jest zamocowany jednostronnie do jarzma które jest przykręcone do burty czołgu. Drugie jarzmo, to dolne, sobie wisi a w zasadzie opiera się o występ na wahaczu. Występ ten kompensuje kątowe położenie wahacza w stosunku do dolnego jarzma zespołu tłumiącego gdy wahacz naciska na zespół tłumiący, czyli w czasie normalnej jazdy lub postoju pojazdu. Ale jak rydwan sobie "leci" to wahacz możne jeszcze przemieścić się nieco w dół tak że nie dotyka on wstępem o dolne jarzmo zespołu tłumiącego. I dopiero ponownie się o nie opiera podczas lądowania. Dzięki brakowi sztywnego połączenia między wahaczem a dolną częścią zespołu tłumiącego kąt miedzy tymi współpracującymi elementami jest zmienny i nie powoduje wybaczania się sprężyn.




W modelu trudne do zrobienia ale nie niemożliwe. Jednak wydaje się to tylko sztuką dla sztuki bo docelowo bardzo skomplikuje konstrukcję a niewiele zmieni w działaniu. Co najwyżej sprężyny nie będą się wybaczać, ale to chyba nie jest żaden problem poza wizualnym wyglądem.

Kibicuje w dalszej budowie UZI

_________________
Per aspera ad astra !


http://www.ipmspolska.org.pl/

Uzi dzięki za świetna analizę zawiechy. Fajtycznie mógłbym zrezygnować z tego trzpienia na sprężynę w wachaczu, ale wnioski byłyby takie jak piszesz. Dodatkowo ten trzpień wzmacnia cały wahacz